KÖYÜM, SAR BENİ
(Þair Osman Çelik’in þiirine nazirem)
Bu köyde doðmuþum ben buralýyým
Baðrýnda yetiþtim, gör beni beni.
Gurbette yaþadým kalp yaralýyým
Sonra edeceksin, kör beni beni.
Çepelce’ye yakýn evimiz varmýþ
Üstü huðla örtük biraz da darmýþ
Sel baskýnýndan her yýl bizarmýþ
Ýnanmazsan ordan, sor beni beni.
Sonra evimizi satýp gitmiþiz
Mulla’nýn evini mesken etmiþiz
Arý, koyun alýp mal gözetmiþiz
Senden vaz geçirmen, zor beni beni.
Komþulardan taraf kovanlar boldu
Evimizin önü kavþak bir yoldu
Anam babam öldü evler yok oldu
Yerin boþ olmasý, yer beni beni.
Ýlkokulu sende, okudum beþ yýl
Ýnan sevgim halis, hem pýrýl pýrýl
Bir defa da olsa boynuma sarýl
Sevmezsen alnýmdan, vur beni beni.
Küçükken kanelde öðrendim yüzme
Kazma pamuk derken tarlada gezme
Vicdana gel köyüm sen beni üzme
Üzeceksen köyden, sür beni beni.
Olmayayým herkes için sakýnca
Dýþlanýp da beni bu hâl sýkýnca
Irmak kenarýnda suya bakýnca
Kepip suya atar, yar beni beni.
Okul görev derken olmadým mukiym(1)
Kusur iþlediysem ceza ver çekiym
Emir et meraya fidanlar dikiym
Çalýþýrým býkmam yor beni beni.
Cami yenilenmiþ cemaati az
Telafi olmazsa bir kenara yaz
Namazlar kýlýnsýn edelim niyaz
Suçlamazsýn her hâl bir beni beni.
Okulum harabe bom boþ duruyor
Bahçede aðaçlar bir bir kuruyor
Niye açýlmaz ki gönlüm soruyor
Açýlmazsa yakar kor beni beni.
Bir zamanlar vardý köyde üç bakkal
Bir gidilse köye az ya da çok kal
Ünal abi de yok öylece bak kal
Köyde ilk yýllara ver beni beni.
Köyüm neden düþtün sen bu hallere
Geçim derdi attý gurbet ellere
Þimdi hüzün düþtü tüm gönüllere
Soðutamaz yaðsa kar beni beni.
Köyüm seni nazlý bir yâr bilirim
Yeter ki iþmar et saðsam gelirim
Behlül oldum elbet bir gün ölürüm
Mezarda toprakla sar beni beni.
24.05.2022
(1) Mukiym: Ýkamet eden
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.