SENİ DÜŞÜNDÜĞÜMDE
Seni düþündüðümde;
Kýrýlýr karpuzlar tam orta yerinden.
Kýzýl göbeði seriliverir gözlerimin önüne.
O tatlý ihtiþamlý kokusuyla baþým döner.
Kurak çöllerden kalma susuzluðuma yaðmurlar iner,
Seni düþündüðümde;
Mayhoþ bir duyguyla çörekleniverir büyük bir yýlan göðsüme.
Usul usul kývrýldýkça can verir korkularýma sinsice.
Kol kola girdiðinde umutlarýmla birdenbire
Asýrlýk yalnýzlýðýmdan kalma suskunluðuma korlar iner.
Seni düþündüðümde;
Bir kedi can alýcý gözleriyle dalar bedenime.
Bakýþlarýndan nehirler taþar alabildiðine.
Heybetli pençeleriyle sarsýp hayallerimi,
Tozlu anýlarýmýn tam üstüne yýldýrým gibi düþer.
Seni düþündüðümde;
Ele geçer ruhumla vücudum bir mahkum gibi.
Saçýnýn tellerinden kurulur hapishanem yerin en dibinde.
Ne kadar kararlý bir þekilde kaçmak istesem de,
Aþkýnýn kelepçesi kapanýverir ince bileklerime,
Yürüyüp gidemem geleceðime,
Seni düþündüðümde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.