Tuz buz olmuþ can kýrýklarý yansýyor dört bir yana güneþsiz ýþýltýlarla.. Biz mi düþlere düþtük, yoksa dünyaya mý düþtü düþ kýrýklarýmýz. Damla damla dolduk, boþ kalmayacak her bir metrekaresi, hüzzam makamý notalarýn Güftesi olduk bilmeden..
Buz ve ateþin dansý gibiydik adeta.. Adresi olmayan coðrafyalara mülteci sürgün dallarýmýzla Þiirlerin her bir cümlesinde, bir sufle verir gibiydi kalem, suskun dillere..
Sus pus olan ömre yarým kalmýþ bir nefes edasýyla, takýlý kalmýþ saatin kadraný Boðum boðum gýrtlaða kadar çýkmazlara gömülürken.. Fütursuzca baþ kaldýrýþýydý hayata þarkýlar, kendimize çok gelmiþliðimizin yýkýntýlarý arasýnda kalmak öylece..
Gerçek neydi ? Hayatta kalabilmek mi? Yoksa yaþadýk sayýp, geçmiþe el sallamak mý ? Umarsýzca ..
Vazgeçmedik belkide hayal etmekten, Umudu öteledik yok sayarcasýna.. Ve Umut hiç umudunu yitirmemiþken bizden! … DDD Derya Dender 21 Mayýs 2022….18:11
Sosyal Medyada Paylaşın:
Derya Dender Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.