KİRALIK AŞK !

Boþaldý gönül evim, çýktý kalan kiracý.
Tapusuyla vermiþtim, üzerine almamýþ.
Gerçeði kabullenmek, dinmeyecek bir acý.
Meðer o hiç bir zaman, ev sahibi olmamýþ.

Bütün lambalarýmýn, hepsini söküp gitmiþ.
Eli deðen her yere, tuz ruhu döküp gitmiþ.
Anahtarý da kýrýp, kapýyý çekip gitmiþ.
Demek ki içeride, hiç bir þeyi kalmamýþ.

Camlarýn hepsi kýrýk,dört bir yana daðýlmýþ.
Tüm duvarlar çatlamýþ, baca bile eðilmiþ.
Kökten yýkýlsa bile, umurunda deðilmiþ.
O evde bir gün bile sanki yüzü gülmemiþ.

Biraz zaman alacak, tadilatý epey güç.
Dýþ cephede sorun az, harap olan asýl iç.
Geri ne kaldý dersen, görünen koca bir hiç.
Anlaþýlan aklýna, geçen yýllar gelmemiþ.

Kimse giremez artýk, o ev hep boþ kalacak.
Ayakta ama yalnýz, anýlara dalacak.
Bir gün ecel onun da kapýsýný çalacak.
Kimse onun kadrini, kýymetini bilmemiþ.

(Onuncuköylü)




Sosyal Medyada Paylaşın: