KAÇMAK KENDİMDEN

Bugün kendimden kaçtým ben,
Atladým arabaya yakýt bitene kadar,
"Kafa nereye, ben oraya"
Ýlk duraðý bir sahil kasabasý,
Daha tam aydýnlanmamýþ gün ýþýklarý,
Boþ mideye acý kahve çayý,
Þekersiz sek içtim anlayýn içimdeki feryadý...

Neyseki gün ýþýdý,
Açýldý sahildeki kahvaltýcý,
Bir bazlama tost birde bergamot çayý,
Yunuslarda ihmal etmedi selamlamayý,
Mutluluk kýsa sürdü,
Sen geldin yine aklýma,
Biran önce yola çýkmalý.

Bir sonraki durak kazdaðlarý,
Buz gibi sularda ayaklarý,
Kuþ sesleriyle beyni yýkanmalý.
Arabayý býrakýp daðlara týrmanmalý.
Þýrýl þýrýl akan nehir,
Kuþ sesleri,
Bir de serin yel,
Ruhumu tam burada býrakmalý.

Tam uyuyacaktým,
Yanýma bir top düþtü,
Pikniðe gelmiþ küçük bir kýzýn,
Atarken topunu sordum adýný,
Sonra anladým kaçma zamaný,
Küçük kýzýn adý Reyhan’ dý.

Sonraki duraðý Kartal yuvasý,
Burda kalýrým artýk bu gece,
Ýzlerim gün batýþýný,
Belki unuturum kendimi,
Batan gün ile.

Gün doðdu,
Uyumuþum uzun zaman sonra huzur ile,
Sonra sen geldin aklýma aþk ile,
Vazgeçtim sonra kendimden kaçmaktan,
Aslýnda kaçtýðým sendin,
Kaçtýðým sen, özlediðim sen,
Dönmeye karar verdim daha Yakýt varken.


Sosyal Medyada Paylaşın: