DÖN GEL.
DÖN GEL.
Ömrün geldi geçti, ne edýyorsun.
Yorgun motor gibi, hep tekliyorsun.
Soruyorum sana, ne bekliyorsun.
Azrail kapýna, gelmeden dön gel.
Yaþin elli iþin, olmadý belli.
Bu yaþýna geldin,geldin geleli.
Haktan yüz çevirdin.oda bes belli.
Þü hayat kandilin,sönmeden dön gel.
Kurtuluþun yoktur, olsada ayda.
Azrail senide , bulsa sarayda.
Göz yaþýn sel olsa, olmazki fayda.
Çiðerlerýn daha, yanmadan dön gel.
Bunca hakikatý, görmüyor gözün.
Allah ‘a söz verdin, nerde bu sözün.
Bilirim piþmanlýk,duyuyor özün.
Nefsine kul köle, olmadan dön gel.
Servet denen neki, ortada kalýr.
Bu dünyalýk seni , manadan alýr.
Ýþ iþten geçince, insan uyanýr.
Topraðýn altýnda, girmeden dön gel.
OSMAN KÖSEOÐLÜ
10-02-1992
KENDÝRLÝ-RÝZE.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.