VİRAN KÖY

Koyun, kuzu meleyordu
Sesi daðý deliyordu.
Düðün dernek oluyordu
Hiç kalmamýþ köyümüzde.

Çýrýl Çýplak olmuþ daðlar,
Bu hali görenler aðlar
Üzüm vermez olmuþ baðlar
Gül kalmamýþ köyümüzde.

Neler geldi neler geçti…
Kimler kondu kimler göçtü?
Nice canlar ekti biçti…
Dal kalmamýþ köyümüzde.

Kurumuþ gülü goncasý,
Çiçek açmýyor yoncasý.
Daha kaybolmuþ nicesi…
Yel kalmamýþ köyümüzde.

Mor menekþesi sümbülü,
Güllere küsmüþ bülbülü.
Baharda çaðlayan seli,
Göl kalmamýþ köyümüzde.

Herkes ileriye gider,
Bu ne talih bu ne kader?
Ne dozer var ne greyder,
Yol kalmamýþ köyümüzde.

Çalýnmaz davulu sazý,
Oynamaz gelini kýzý,
Kesilmiþ bülbül avazý,
Dil kalmamýþ köyümüzde.

Tabiat bizden davacý,
Bu ne hüzün bu ne acý,
Bütün dertlerin ilacý,
Bal kalmamýþ köyümüzde.

Herkes þehrin yolun tutar,
Hep dert alýr hep dert satar,
Bulunurken katar, katar,
Mal kalmamýþ köyümüzde,

Kalmamýþ kýrlarda çiçek,
Her þey olmuþ sahte kaçak,
Ahmet’ i aðlatan gerçek,
Hal kalmamýþ köyümüzde.





Sosyal Medyada Paylaşın: