Göğün Katlarından Sonra

Varlýðýn içinden bana gelmeyen sesleri duymadým hiç
Olmayacak þeyler tasarlayan yazgý
Olmayacak þeylerle donatýlacaktý

Ýnsan evrenden bunalabilir
Oraya kadar týrmanýrsa aklý
Ses kaybolur gider
Sislerde uçup giden kurþunlara benzeyerek

Mutsuzluk,
Ölümün kapýlarýný açan elçi
Gözlerimi kapatýyorum
Karanlýk kaplýyor aklýmý
Ýçine bir ýþýk koymuyorum

Elektrik nympheleri andýrýyor
Yaþam nedirin sorularý yavan
Günlük dilin sayrýlarý
Retorik yanýlsamalar

Lambalarýn ölümlerini gözlemlerdim eskiden
Sönüyorlardý
Karanlýk kaplýyordu aklýmý
Ben çocuk deðilim
Çocuk,
Evrene yaslanandýr caný acýyýnca

Zamandan haber getiren bir gösterge yok
Hiç olmadý
Sen gidersin, boþluk öylece susar




Sosyal Medyada Paylaşın: