FITRATA KULAK VER
Ne zamandýr yok iþtahým, Nepalli çocuktan beri
Sabah, öðlen,akþam pilav lapasý yerdi
Giderken okula hengâmeli uçurumlardan o
Dümdüz asfaltta yürürken ben, utandým doðrusu.
Afrika`da durum farklý deðil, bak sen beþere
Uygar milletlerin insafýyla var hayat, sýnýrlý öðünlerle
Sömürülmüþ altý da üstü de zavallý insanlarýn
Sorumlusu bir kaç elit deðil mi, yaþanan bu dramlarým.
Nasýl da üstün bir vasýfla yaratýlmýþtý insan
Aklen, ruhen ve fiziksel mükemmellikti bu
Ne yazýk ki çarçabuk unuttu, harcadý bu vurguyu
Hale bakýn ki insanlýk yatak döþek, kalplerse durdu.
Onca nimetler serilmiþti ayaða, etmemeliydi israf
Kimi öðün bulamaz, kimi lükste aþtý daðlarý, elinsaf
Oysa el kitabýydý kainatýn mukaddes mushaf
Görünen hale yok yorumum, her þey trajik ve tuhaf.
Ebedi saadetten dem vurur onca düþünür
Metalar saðlamýyor bize, ne sükûnet ne huzur
Kaldý mý kadim dostluklar, varsa yoksa kazaným
Savruluþ deðil de nedir bu, aðrýyor yine sol yaným.
Hani hepimiz kardeþtik, paylaþýrdýk hayatý
Neden acýlar azalmýyor öyleyse, bu bizlere reva mý
Neyine güvenelim þu faninin, yarýnýmýz meçhulken
Yanaþtý limana gemi, gidiyor birileri, vakit çok erken.
Hýrslar kör etti bizi ve en güçlü olma arzusu
Unutuluverdi masallardan gelen çocuksu,masum duygu
Dillendirilmedi mi mükerrer kez bizlere sevgi nutku
Þeytan aldý aklýný beþerin, insan kendini de unuttu.
Yaþamanýn amacýný neden sorgulamaz olduk,
Hayatýn içini boþalttýk, köhnelerde boðulduk
Mutluluða giden sayýsýz yol var arýyorum
Sevgiden geçmeyen bir çýkar yol bilmiyorum.
Önce kendini tanýmalý insan, bilmeli hudutlarýný
Çakrasýný kullanýrken vicdanýný da yormalý
Sadece baþarmak arzusuyla çýkýlmamalý yola
Umut, sevgi, vefa için de verilmelidir mola.
Þu deðerlerimizi hissetmeli yeniden, içe doðan
Ethosferiyle onlarýn hayat bulacaktýr alenen can
Karanlýkta buluruz bir çýkýþý, yürürsek onlarla atiye
Sabýrla yürünen zeminde ýþýr yollar, cümlemize biteviye.
Hýrsýný, kinini ve egolarýný atmaktýr çöpe ilkin
Neþe ve ümitlerle beslenen kafalardýr dingin
Kuþatacaktýr seni de etrafýný da bu engin duygu
Yenilmeyeceðiz o zaman, sevgiydi en büyük vurgu.
Ne duruyoruz haydi, yazalým þu hayatý yeniden
Geç deðil güzelliklere ulaþmak için, þimdi silkelen
Saygý, sevgi, dostluk gibisi var mý, deðer katar yaþama
Onlarla varolmuþtu zaten, yaþanýlýrdý dünya .
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.