*** GAM SOKAĞINDA BİR YAKUP'UM ***

**********************
Ýçimde yaralar açtý gidiþin
Ve dudaklarýmdan sana seslenir :
Cahit Sýtký’nýn mýsralarý :
’’Günlerden sonra bir gün
Þayet sesimi farkedemezsen
Rüzgarlarýn nehirlerin
Kuþlarýn sesinden
Bil ki ölmüþüm.
Fakat yine üzülme müsterih ol
Kabrimde böceklere ezberletirim
Güzelliðini
Ve neden sonra
Tekrar duyduðun gün sesimi
Gök kubbede
Hatýrla ki mahþer günüdür
Ortalýða düþmüþüm seni arýyorum.’’
***
Ýçim þimdi öyle bir mahþer ki
Senin yokluðun ve içimin mahþerinde
Ben nerelere düþmüþ seni arýyorum
Bilemiyorum ...
Acaba o mahþer geldiðinde
Bu acýlarla ; o mahþerin þiddetini
Duyarmý ki kalbim
Ve içimde kýyýlan sokaklarým.
Sanmýyorum...
Bu mahþerden sonra baþka mahþer tanýmam.
Yürek sesimde bir eski plak dönüp duruyor
’’ Ne zaman geleceksin ’’
Mektuplarýný okuyorum ; ve yeniden yeniden
Döküyorum sýcak gözyaþlarýmý ...
Evet , evet !
Ne zaman geleceksin ...
Artýk iyi hissetmiyorum ...
Dayanamýyor kalbim yokluðuna.
Aðlýyorum... göz yaþlarýma engel olamýyorum
Dünyam sessiz ve karanlýk ...
Gel aydýnlat dünyamý nurlarýnla
Güneþ ýsýtsýn artýk
Donmuþ tüm hücrelerimi.
Üþüyorum... bu üþümüþlük senden geliyor.
Gel ! baharým ol, gülen gök yüzüm
Nil’im, Fýrat’ým, Züleyha’m
Yusuf ayrýlýklarýný unutalým
Çýkalým karanlýk kuyulardan.
***
Ayrýlýk !
Bir kasýrga oldu çatýmda
Dinmedi hasret ýslýklarý ile penceremde
Siyah gül istedim senin için
Onu da gönderdiler ...
Yine gelmedin ...
Her sabah onunla konuþtum senin yerine
Göz yaþlarýmla suladým
Sen diye okþadým öptüm yapraklarýný...
Güller açýyor soluyor, tekrar açýyor
Sen yine yoksun, yoksun !
Elimden düþmeyen kalemim
Ve sana þiirlerim ;
Bitmeyen susmayan þiirlerim
Aðlayan mýsralarým , þarkým.
Ve her þeyim göz yaþým...
***
Papatya toplamýþlar bana
Onlarý da aldýðýmda yine yýllar öncesine
O yýllar öncesi aslýnda o kadar uzak deðildi
Papatya topladýðýmýz o bahçe ...
Ve tüm sevdiklerim sen hep birlikte
Ne çok eðlenmiþ mutlu olmuþtuk.
Bilemezdik kapkaranlýk ayrýlýklarýn
Gözlerimize hasret iðnelerinin
Diktikleri yama yama yokluðun.
Bilemedik mi acaba o günlerin kýymetini ?
Nereden bilebilirdik ki ;
Þeytanlar kara tuzaklarýný kuruyormuþ da
Baþýmýza, haberimiz olmamýþ.
Bilseydik ; o kahkaha dolu leylak mevsimlerini...
Nefes nefes doldururduk
Hiç bitmemecesine ciðerlerimize.
Onlarla avunur beklerdim
Sabahlarýmda seni ...
***
Þimdi o resim karelerindeki sessiz
Kahkahalarýmýzla avunuyorum.
Bir an ruhum uçup o zamana gidiyor
Unutuyorum mekanýmý, adýmý ve beni
Unutuyorum.
Bitse bu korkulu zamanlar
Ve sen gelsen ...
***

Günay Koçak 15.05.2022







Sosyal Medyada Paylaşın: