İlk Ruh

Kahraman bir asker gibi yürüyordu
Gidecek baþka yönüde yoktu
Göz bebekleri berraklaþtýkça o karanlýkta
Tecelli yavaþ yavaþ sisten sýyrýlýyordu
Arada bir buðulu bir aynaya benzeyen
Arkasý derin esrarlý manzaraydý akseden
Kayan bulutlar gibi dalgalanýyordu öteden

Bilmiyordu gölgelerin korkunç günahlarýný
Devler, cüceler kara bir ifrit gibi sarýyordu
Homurdanan, hitdet tepinen, cana kýyan
Þuursuz yýðýnlar yerde sürünüyordu
Orda hayvanla insan tek varlýk gibiydiler
Üstüne basýp geçenler oluyordu
Ortalarda çirkinlik bile ahkam kesiyordu.

Nefes aldý uyandý ilk ruh zulmet aydýnlandý
Dar bir boðazdan sürünerek geçti güruh
Ýkinci ruh kader diye haykýrdý
Uzadý gitti karanlýða karýþtý
O ne gazap o ne korkunç bir andý
Apaçýk görünüyordu pallas
Mükemmeli arayan dibi boyladý
Ve arýndý mahþer nice sonra
Sancýlý dönüþüm baþladý
Yani bir sayfa açýldý.

Varlýðýn tam kendisiydi bütün kainat
Her yerinde renk fýþkýrýyordu hayat
Herþey olup bitti, iyilik kazandý...




Mustafa Yaman
12 mayýs 2022

Sosyal Medyada Paylaşın: