Zemherinin ardý bahardýr. Baharýný yitirmiþ bir can, Hep kýþta yaþamaya, Karda kýþta kalmaya Dayanýr mý? Ben içimi, Kendi karanlýðýmda yýkarým. Yaðmur çiseliyor, Korkarak, Yüksek tonda bir sesle Ýhanetini haykýrdým. Yer gök titredi, Ýnim inim inledi ihanetine… Beni, Duyuncaya kadar, O ihanetin konuþmasýný, Hüzünlü bir törende, Sundum kaderime.. Sebepsiz kalmýþtým, Bir anda… Ýçimden, Koca bir dað kalkmýþ yürümüþtü. Ruhum, Sonsuz bir dinlencedeydi. Huzura yürüyordum Seni bile affettim Ruhum pamuk gibi beyazladý Aðardý içimde gün Bana yaptýklarýný Ýçimde tutarak Bedenime ve ruhuma Yük vurmuþum tonlarca Ýþte öyle oldu Affettim kendimi Affettim seni Eee artýk Bi kahve ve soda Daðlara karþý manzara Lütfettim kendime.. Yýktým Ýçimdeki tutsak duygularýn bendini
13.05.2022 Nasýl Acar DENÝZLÝ/Bekilli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.