KIRIK KEMANIN SESİ

Elinde kemanýn
veda busesi çalarken
Þimdi, bir dilenci oldun yaþamýn tam ortasýnda...

Ne çok týn var bende
Ýçimdeki tonlara
Ses verecek bir nota çizemedim ...

Kendini arýyorken
Asi parmaklarý yaralýyordu kendini
Solmuþ Ýsimsiz bir çiçekti
kenevir kokusu sinmiþ ti üzerine...
Ýsyankâr aþk ..
rengini boyamýþtý yeþile
Tel tel sarýyordu kendini çarþaf gibi
Bir iç çekiyordu kader aðlýyordu
Bir iç çekiyordu vedalar kol kola giriyordu..

Zeytin köy sokaklarýnýn
Çukurlarý içinde kendi arýyordu
bu þiir..
Sokaklarda kaybolmuþtu kimliði
Asi parmaklarý , el uzatýyor
Bir þiþe þarap ,
bir kibrit kutusu mutluluk
Yokmu bir ölüm harçlýðý
Kopmuþ kemanýn teli
Çalmaz artýk bu eller seni
Naðmeler mum gibi erimiþ
Kelimeler kifayetsiz
Ömrün yarýsýnda bir cinayet
Bir nefes ,bir heves
Kendi masalýnda
Kendini arar. Bu þiir
Kimi derdini,
Kimi zamaný,
Kimi veda ettiði günü ....
Dinler okudukça!
Anlamaz kimse ne dediðini...
Çünkü kimse sonuna kadar dinlemedi
Çukurun içine düþtü bir kemancý
Veda busesi çaldý ,
Asi parmaklarý
Son darbeyi vurdu sineye
Adý kaldý
Yazý kaldý
Sýr kapýsý kapandý
.. ..


Sus kemancý
Acýyý tarif ediyor sesin,
Bir ananýn feryadý çýnlatýyor kulaklarý
Bir kuþun intiharý sýzlatýyor kemikleri
Hüzün çalýyor , Asi parmaklarýn
Bir yüreðe iki kurþun yarasý sýðmaz
Vakit ayrýlýðýn saatini , kurmuþtur çoktan
Güneþ bir daha doðmaz...

Kemaný kýrýk bir berduþ arýyorum
Belki bir deniz kýyýsýnda ,
Belkide bulutlarýn üzerinde,
Yýldýzlarý giymiþtir üzerine
Karanlýða sarýlmýþ,
Herkes onu adam sanýyor
Oysa kimliðini kaybetmiþ
Kýrmýzý elbiseli bir þiir di O



Ýçi Sökük
Elbisesi yamalý bu hayatýn
Ne giydiði umurumda deðil
Süslenince kaldýrým çiçeði
Soyununca cennetin kurumuþ bahçesi






Ayþe caniberk
Gümüþ kalpler










Sosyal Medyada Paylaşın: