Şiir

Ýçime çöktü bir hatam
nereye gidem ne yapam
çok piþman oldum söylediðim an
söylememem lazýmdý haklý da olsam

Ben ki kimseye kötü söylemeyen
aklýndan geçenleri bile ince eleyen
kalp kýrmaktan gýybetten imtina eden
dilimden çýkýverdi bilmem ki neden

Dolmuþum dolmuþum taþmýþým gibi
ruhumun kabý taþýmýyor artýk derdi
en zoru sanki hiç etkilenmiyor gibi
kaybettim sonunda ben de edebi

Ýçimi sýkýþtýrýyor vicdanýmdaki duman
býrakmýyor adeta nefes alacak alan
kendimden kendime oluyor olan
kurtulamýyorum halim pek yaman

Herkese fetva verirdim dürüstlük diye
iki yüzlü mü oldum sonunda ben de
üzüntü içindeyim dün de bu gün de
niçin sarf ettim sinirle kötü kelime

Ne yapacaðým þimdi kime gideyim
senin için böyle dedim mi deyim
helallik isteyip özür mü dileyim
yoksa Rabbime tövbe mi edeyim

Hep derdim ki kendi kendime
ben incitmeyeyim incinsem bile
bir anlýk öfkeyle ben en sevdiðime
pat diye söyleyiverdim birden bire

Þayet bir yanlýþ için çekilen ceza
böylesine meþakkatli ve de aðýrsa
ahiretin cezalarýný düþünemiyorum
ben bir kötü sözüm için acý çekiyorum





Gülhan Çeliktaþ


Sosyal Medyada Paylaşın: