ok ile yay

Okun varacaðý yer hevesimi tetiklemedikçe…
Geldiði ele, yayýn da gerginliðine bakarým…
Kimden gelir ne istekle gerilmiþtir…
Rüzgarýn ivmesi gönül gözümü kör eder…
Ah ile çekilip gerilen yay sekteye dursun…
Kaþlarýn bir garip ay, yaydan çýkýnca…
Göðsüm ýskalanmýþ ömür mezarlýðý…
Kýzým sen her ahýn her vahin ve her þükrün ile
Bana mirassýn kendi özüm gibi…
Mirasa miraca ve mihraba ant olsun…
Vahimdir kýzýl göðe, kuru ekmeðe þükrüm…
Kimisi bir kuru topraktýr kendi özünde…
Ne minneti var yeþermeye ne beklentisi…
Yaðmur olup yaðmaz tohum olup yeþermez…
Üstünde yürüyenin ayak izlerini heba eder…
Gaflet at ile itin izi karýþtýðýndan zannýmca…
Sigaraya külüne ve dumanýna hatýr býrakmadýk…
Her þeyin kalbe iyi gelen yanýný görme derdine girdik…
Kafesten kaçmýþ kuþ misali güneþe usul usul…
Ömür içinde yaþadýðýmýz ne varsa…
Sýrtta ki mecburi kambur…
Son bölüm, kendi özüme dönüþ…
Nakýþlý ellerden gelen her oku çýkarttýðýmda…
Alevli oklarda kahrediciymiþ ey sevgili…
Sýrtýma varacaðý hevesimi tetiklemedikçe…

Kerem ATEÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: