Yokluðun mahþer yanlýzligina eþ Göðüs kafesime dokundu Abdestsiz eller Yürek haneme iliþti Kir pas parmaklar Sessizliðin içinde Nara atarak yok ettim benliðimi Sonu gelmeyen bir þiir gibi Yada sonu geldi de Ve hep baþtan mi aldým Ben okudukça Nefes aldým Nefes aldýkça Sol yanima dokundum... Titredi yüreðim Zakkum çiçeði gibi Kat kat dert sardý bedenini Sana hasret düþtüm Dipsiz kuyu misali Sana hasret yandým Yeniden var oldum Küllerimi savurmadi poyraz yel Yeniden sil baþtan Ve aðýr misafirlerim baki kala kala Gocunmaktan vaaz geçtim artýk Her þeye alýþtý bu yüreðim Gelen talan etti giden talan etti Serseri bir tarla gibi Oysa her yerine mayýn Dokmeliydim Oysa dokunulduðunda infilak etmeliydi Þuhursuz dertler Dedim ya Her þeye eyvallah çektim Hiç bir þeyi umursamýyorum Sadece þunu bilirim Yokluðun yakýp kavuruyor benliðimi Ve biliyormusun Ben Bu gidiþle senin yokluðunda Ayakta ölucem
Sosyal Medyada Paylaşın:
gevdan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.