Elde değil
Ýþitmiþler Veysel’den; dünya bir han imiþ
Gelmek elde deðil, gitmek elde deðil.
Bu han, çiçekte kokar ceset de.
Solumak elde deðil koklamak elde deðil.
Odun götürür her adem, ateþ olur
Fide götürür kimi adem, bahçe olur.
Sen senin elinde sanýrsan eðer,
Gam ve kader ilelebet yoldaþýn olur.
Saðý hayatmýþ, solu memat bu kapýnýn
açmak elde deðil, kapamak elde deðil.
Kul yaþarmýþ ezelde yazýlaný, ecel diye anýlan
o hakikati,
çaðýrmak elde deðil kovmak elde deðil.
Kimi geçer kapýdan, huzuru bulur.
Kimisi geçemez, elem denen zillet armaðan olur.
Vaktiyle düþünmeden gidersen eðer,
Neþeyle sarýldýklarýn ayaðýna zincir olur.
Kimi göreni sakýnýr, kimi gördüðünü
bakmak elde deðil, görmek elde deðil.
Varlýðýn sebebini arar kimisi
bulmak elde deðil buldurmak elde deðil.
Sakýnan gözün belasý tez olur.
Kendini bilmeyenin arayýþý çok olur.
Varlýðýn varlýðýna baðlýysa eðer onun,
Sen deðil onun adýn anmak farz olur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.