Tekrardan inanabilsek bir çocuk gibi , Anlatýlan masallara. Yýldýzlarý paylaþýrdýk yine... Ya, renkleri... Mavi benim, kýrmýzý senin, yok o da benim kavgasýna tutuþurduk yeniden... Ah inanabilsek.! Tüm masumiyeti, bir dünya yalanýna satmazdýk oysa. Gülmeyi unutmazdýk, Sahtesine aldanýp, gülücük demezdik adýna... Ah, merhaba..! Doðan güneþe bakmayý ne çok özlemiþiz. Hayat telaþý içinde, unutmuþuz oysa... Unuttuðumuz onca þey arasýnda... Ah, bir de ölüm..! Ölümü kondurmamýþýz yanýmýza, onca ölüm arasýnda... Ýnanabilseydik, Güvenebilseydik yüreðimize, Kirletmeseydik , onca temiz niyeti, Oturturduk ölümü yanýbaþýmýza... Bir de, bir de !!! Bir de çocuk olmayý býrakmazdýk asla. Hâlâ inanabilseydik masallara...(YEP)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ben YEP Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.