kimsin sen
durup düþünmeli, ölçüp tartmalý
aramalý bulmalýsýn kendini
bunca yoðunluðun, iþin gücün, hesabýn kitabýn arasýnda
baþýný ellerinin arasýna alýp
her þeyi susturup cevap vermelisin kendine
iki parmak þaklamasýyla
þaha kaldýrmalýsýn
buldum demelisin
buðulu aynalarda çizdiðin soðuk yanýlgýlarýný
harflere dökerek
sökerek yüreðinin her bir parçasýný
incelmiþ yürekten damýtmalýsýn kelimeleri
karanlýklara kandil
yollara yoldaþ
gözlere nur
secdelere iz býrakmalýsýn
azgýn fýrtýnalarla
korkunç dalgalarla göðünü kuþatmalýsýn
harlý nefeslerle
henüz vakit geçmeden
henüz yeniyken, körpeyken
henüz her þey tazeyken
gece vakitlerine bulanmýþken
yaþanýlan o efsane yürek sýzýsý
sözlerle anlatýlamayacak kadar kutsi
bir parýltý
bir alev kývýlcýmý
daha da fazla ýþýldayan
bir manevi atmosfer
nurlu, huzurlu tütsülü
can...
bir canana meftun olmalý
kendi cennetinden daha düþmemiþken
durgun göle ilk taþ atýlmamýþken
su bulanmamýþ
havaya cýva karýþmamýþken
açmalýsýn gözünü
gölgenden önce suda görünmeli suretin
baþka gözlerden önce fark etmelisin kendini
gölgeni çiðnemeden
kalbindeki onca þeyi izhar etmeden
neyin arkasýndan , nasýl gittiðini bilmelisin
keþfetmelisin gizli , gizemli taraflarýný
hayatýnda anlamlar eksik
içinin kasýrgalarýyla savruluyorsun
sarhoþluðun bu yüzden
büyüleniyor güzelliðinle en evvel
sonbaharýnda titriyor yapraklarýn
kelimelerin ,cümlelerin
kýzgýn ateþte vurulmuþ kelebekler gibi
eteklerine düþüyor
önüne düþüyor
gel uçurumlardan beri
gel, vazgeç kýzgýn öfkelerden
o kor ateþte yanma , yakýlma
boðulma derin girdaplarda
avucunu göklere kaldýr teþehhütlerde
alnýný koy kaderin çizgilerine
yazýlsýn boðulmaktan yanmaktan baþka
düþmekten gayri ne varsa
sevgiye susadýðýn kaçýncý yýl
yýktýðýn, darmadaðýn ettiðin kaçýncý hal
oysa perdeye yansýyan
kaçýncý fragman gösterisi
ta içinden ,derunundan gelen
adeta benliðini delip geçen
gitme
gittin bari geri dön, oralarda eyleþme
düþeceksen kendi adýmýnla düþme
düþeceksen arkandan itmelerini bekle
yürüme bir çýrpýda karanlýk kaderinle arandaki yolu
ayak dire
gel etme eyleme
kader dediðin kaderle arandaki mesafe
her neyse kaç ondan,
koþma o kadar hýzlý
hiçbir þey senin deðil
parmaklarýnla mimlensin heceler
yüzün, yüzünün penceresinde
alemin hengamesini seyre dursun
bütün yolculuklar masallara çýkar
yanan her ateþ söner
mutlaka söner içinde saklý ýrmaklar
kendinle baþ baþa kalýrsýn
bir gün
unutma
baðrýna bas
öp aralýk gözkapaklarýnda kalan bakýþý
dökülen zülüflerine rüzgar vursun
bir rüya insin göz perdene
sonra iz býrakmadan
baþka menzillere doðru ayrýlýp gitsin
gecenin ayazýna yelken açsýn bütün bulutlarýn
öylesine dalgalan ebabil kanatlarýnla mavi ölümsüzlüklerde
ayný izlerde essin seher rüzgarlarýn
yüzünün ýþýldaðý pýrýl pýrýl aydýnlatsýn evreni
düþler boyunca
lal tomurcuklardan birer taç baþýna
göðüslerinin üzerine yapraklardan kolyeler takýlsýn
kirpiklerindeki su damlasýna
kehribar kelebekleri konup kalksýn
saçlarýnýn arasýna hilal düþsün
gamzelerinde yýldýzlar parlasýn
her gün
taze bir soluk
sunulmuþ bir fýrsat
bunca hayhuyun arasýndan sýyrýlýp
kendini bulabilme
hayatýn anlamýný yakalayabilme þansý
kimi zaman ferman olup bir kalbin diline düþme
kimi zaman narin bir elle dokunmak
gönülden taþýrmak sevgi sözcüklerini köpük köpük
söylenmeyecekleri sýr diye düðümlemek gecelere
bir bela defterinin en baþýnda duraný
deðiþtirmek
yenilemek
her piþmanlýkta aslýna dönmek ruhun
hiç olmamýþ gibi
velhasýl...
redfer