Sonum Geldi Sandım
Bizim komþularla, sana haber saldým
Senden cevap gelmeyince, dondum kaldým
Gözlerim karardý, sonum geldi sandým
Bir taþýn baþýna, oturup aðladým
Kahýrdan, attým yerlere bedenimi
Kasten, bilerek yaraladým kendimi
Yere vurarak, parçaladým elimi
Hasta olup kaybettim, bu yüz rengimi
Tenhaya gidip, gökyüzüne haykýrdým
Ýsyan ettim ben, neden ayrýyýz diye
Sonrada diz çöküp, Tanrýya yalvardým
Bizi bir an evvel, kavuþtursun diye
Uzaða giderken, hiç mi düþünmedin
Sana çok muhtaç olan, bu sevgilini
Gece kabuslar görüp, aðladýðýmda
Kim teselli edecek, bir tanem beni
Hasret kaldým ay gibi, güzel yüzüne
Hasret kaldým, beni mest eden sesine
Bilsen nasýl muhtacým, o nefesine
Neler vermem, dokunmak için özüne
Sensiz geçmez günler, geçmez benim ömrüm
Sensiz hayat gelir bana, hepten zulüm
Ne olursun kýyma bana, kömür gözlüm
Ýnan ki sensin benim, yegane gülüm
Hala þoktayým, aklýmdan geçirmedim
Sonun buraya kadar, geleceðini
Gýrgýrýna, seni sevmiyorum dedim
Düþünemedim, seni üzeceðini
Asla terk etmezsin sanmýþtým, sen beni
Ben yaptým sen yapma, köprüleri atma
Bir gece bile, bensiz uzanýp yatma
Ýntikam olsun diye, üzme bebeni
Hatýrým için, teklifimi kabul et
Ben sensiz, dünyada yaþayamýyorum
Ayaðýna kapanayým, beni affet
Sen olmadan, gece uyuyamýyorum
Yokluðun, damarda eksilen kan gibi
Yeterince dersimi aldým, piþmaným
Ne olur görme beni tatlým, el gibi
Canýmsýn gel yine sen ol, benim haným
Sosyal Medyada Paylaşın:
Menderes Dağlaroğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.