burnu büyük alfonso þakir diyorlardý ona marsý kat etmiþ dönerken bey pazarý semtinden dönüþ yolunda iþaretlediði aðaçlarý kaybetmiþ en son iki bina arasýnda halý silkelerken görmüþler onu
ben biliyorum köy defterini iki kat bürüp cebine koyduðunu sonra çobanlar da görmüþ onu bir dað yolunun patikasýnda burnunu çekip kuzularla alay ediyormuþ
göðe dökülen ýrmaklarýn sonunda bir þelale var toz duman oluyormuþ yere düþene dek paltosunu giymeye çalýþýyor kanatlarýný çýrpamadýðý için bir türlü uçamýyormuþ
denizi seyrederken kapýmý çaldý þakir þiir pabuçlu ayaklarý ile girdi avluya dalýp gözlerime içimdeki sevgiyi seyretmek istedi limandaki kayýklara binip içimdeki bütün mýsralarý terk etti.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.