BE KOCA AMCA

Þu insanlar ne tuhaf olmuþlar be koca amca,
Yanýna gelirler, toprak diye basarlar…
Kabrine gelirler, mermer diye bakarlar…
Hiç sana bakaný, halini soraný var mý?

Ha þu senin geride býraktýklarýn var ya,
Hani þu eþ dost, hýsým akraba…
Pekte vefasýz çýktýlar be koca amca!
Çok býkmýþlar gibi sanki
Seni topraða býrakýp sývýþtýlar yavaþça…
Oradakiler bari sahip çýktýlar mý?
Konuþabildin mi onlarla be koca amca?

Dün kabir ziyaretindeydik.
Gülüþenler vardý kahkahalarla;
Hem de senin yaný baþýnda…
Onlar gibi sende güler miydin be koca amca?

Sahiden þu insanlar çok tuhaf olmuþlar be!
Ayaklarýnýn ucunda,
Bir metre aþaðýda
Uzanmýþsýn yatýyorsun da
Seni çok uzakta sanýp
Göremiyorlar be koca amca!

Sen gideli daha ne oldu ki?
Üç -beþ ay… Þunun þurasýnda…
Gözümün önünde canlý kanlý hayalin,
Kulaklarýmda çýn çýn hala sesin…
Ama insanlar seni
Çoktan unutmuþlar be koca amca!

Sahi, þu insanlar ne tuhaf olmuþlar deðil mi?
Sen onlarýn kusuruna bakma.
Onlar ölmeyeceklerini sanýyorlar da
Ondan gülüyorlar böyle kahkahalarla…
Bilirsin; her þey sýrayla…
Yakýnda onlarda gelirler yanýna
Sende onlarýn hallerine bakar, bakar da
Gülüverirsin kahkahalarla be koca amca.

02Mayýs 2022/ Mustafa YÜKSEL

Sosyal Medyada Paylaşın: