ASUMAN
Gözyaþý bir sel gibi damlýyordu gönlüne
Ne hallerle gelmiþti, bir göz attý dününe
Güneþin ziyasýný katýyordu önüne
En zirve tepelerden, aðýyordu asuman
Dünya üç beþ günlük yer, hayat çok zaman umut
Sonunda bir yolculuk, taþýtý ise tabut
Kaplayýnca ufkunu, bazen simsiyah bulut
Her gün yeni hayalle doðuyordu asuman
Elem ile neþeyi birbirine karmadan
Hayat denen gemiyi kýyýlara vurmadan
Günbegün hüzünleri hiç fasýla vermeden
Damla damla kabýna saðýyordu asuman
Her damla ayrý ayrý bir gönül hikâyesi
Bazen avaz avazdýr, bazen kesilir sesi
Sükûta bürünerek duyulmazken nefesi
Sicim gibi semadan yaðýyordu asuman
Bazen anlayamazdý neþesi ne derdi ne
Bazen ruhu coþardý sýðamazdý bendine
Bazen kâinat bile dar gelirdi kendinde
Bazen minik bir kalbe sýðýyordu asuman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.