Yerin, Göðün, Tüm cihanýn sahibi… Yok iken var eden, Var ile imtihan eden O en güzel sevgili…
Seven nasýl ki Yaþarsa sevdiði için, Kalbimin her atýþý Ruhumun nefes alýþý; Görmeden aþký ile yandýðým, Tek bir sözü ile Nefsimi yakýp attýðým Sevgililerin sevgilisi için…
En ölümsüzünden Bir sevda düþünün; Ne kalem yazabilir, Ne sayfalara sýðabilir, Ne kelam yeter anlatmaya…
Bir tek, gönül Serilir öylece yoluna, Son nefesine dek Sayýklar durur ‘Yâ Allah’ diye, Gülümseyerek gider O’nu görebileceði her yere…
Gülün özünde, Lalenin dilinde, Tabiatýn kalbinde O… Güvercinin ürkekliðinde, Aslanýn cesaretinde O… Hayalde, düþte gönlümüzle Gördüðümüz gerçek O… Gönülde açan baharda, Kirpiðe düþen yaðmurda O… Yüreðin sözünde, Yaratýlan her zerrede O, Evrenin þifresinin sýrrý O…
Dert verse de Derman aratmaz baþkasýnda, Hüznü düþürse de yüreðe Mutluluk eksik olmaz Aþkýyla var olan kalpte…
Kader denen yazgý ile çizmiþ Üç günlük ömrümün resmini, Nasip denmiþ sevdiðine Vereceði sevgiden armaðana…
Ne gelirse O’ndan hediye Kabulüm içmek aðuyu bal diye, Ah edilmez asla O’ndan gelene ‘Bu da geçer Ya Hû’ der Sabýrla sýðýnýlýr O en sevgiliye…