Hızır Gibi Yetiştin

Karanlýk bir gecede gözüm görmez olmuþken
Kaderim budur deyip
armaðaným bilmiþken
Uçurum kenarýnda ben kendimi bulmuþken
Çýkýverdin aniden hazýr gibi yetiþtin...

Düþmanlarý sabýrla cihat ederek yendim
Bir çok sýnavdan geçtim hep yeniden denendim
"Kýrmak olmaz umudu" derken de sanki sendim
Acýdan sonra gelen huzur gibi yetiþtin...

Yaðmurdan sonra çýkan gök kuþaðý gibisin
Yedi veren renginle gül baþaðý gibisin
Sen sevginin þubesi bir uþaðý gibisin
Himmetini dilerken nazar gibi yetiþtin ...

Ahdim olsun dedim ya boynuma borç binmiþti
Bana morel verdikçe acýlarým dinmiþti
Bedenimde her zerre hep adýný anmýþtý
Çaðýrýmý bekleyen nazýr gibi yetiþtin...

Kader kör býçak gibi yüreðimi delerken
Alnýmdaki yazgýyý göz yaþýmla silerken
Küçük kýzýn haline kem yürekler gülerken
Darda kalmýþ beklerken hýzýr gibi yetiþtin...

(Küçük kýz )

Not; Zübeyde gökbulut’a ithafen yazýlmýþtýr..
Beni þiir yazmaya teþvik eden ve bu þiirle kendisine teþekkür amaçlý bir çalýþmam idi.





Sosyal Medyada Paylaşın: