CANI YANAN EŞEKLER, HER KÜHEYLANI GEÇER

Hayallerin halini düþündükçe derinden
Gözlerimin önünden hüzün kervaný geçer
Komalýk duygularým, doðrulunca yerinden
Düzenin bedelini bittiðinde ödeme
Son nokta çabuk konar, can hafakaný geçer

Hep ayný kalmayacak malum mantalitemiz
Gerçeðe dönüþecek, bir anda ters köþemiz
Asýrlardýr bilinen geçerli reçetemiz
Beyinler yapýlmadan telkinle sobeleme
El ele verilirse, elin buhraný geçer

Senelerdir beklenen, bahtýna selam çaksa
Olmazlarý olduran insan evladý çýksa
Hiç umudum yok ama yoksulluk boyun bükse
Son bulur acý acý inleten inildeme
Caný üzülenlerin, feryat, figaný geçer

Yabana atýlmasýn, gerektirim yönümüz
Akla kumanda eder, gereksinim yönümüz
Tarih indinde böyle, aklýselim yönümüz
Söz konusu olunca, varlýðýný idame
Kaptanlýk makamýna, düþün uzmaný geçer

Sarpa saran gidiþat, böyle devam ederse
Umutlar hep peþ peþe, tepetaklak giderse
Ahali faturayý daha fazla öderse
Delibal haykýrýyor, kimse demedi deme
Caný yanan eþekler, her küheylaný geçer

DELÝBAL – Celil ÇINKIR

Sosyal Medyada Paylaşın: