Adým melek ama Kanatlarým tartýda Küçükten büyümek Ya büyüdükçe küçülmek
Sofra artýðý Varla yok arasý bir þey Ahhh bez bebeðim neredesin Damaðýmda dinmeyen annemin süt kokusu Yorulmuþum gelgit hayallerden Keþke hep kaþýk düþmaný olarak kalsaydým
Derme çatma düþler Annemin saksýsýnda goncayým Yuh olsun yükseðine ev kurulan tepelere Suskun bir sofrada tuz olamadým ya Onun için bazen anneme seslenir Bazen içimdeki çocuk ile bölüþürüm dertlerimi
Hep çýkmaz sokaðýmýn baþý Sadaka isterim yüreðimin yoksulluðuna Kirpiðimde kýymetsiz inci taneleri Kaderim derim kadýnlýðýma Anneyim derim Annem derim yine de severim kaderimin yoksulluðunu
Birisi bir seksek çizse þuraya Ya da kýnalý olsa ellerim uyandýðýmda Birisi alsa ellerimden bez bebeðimi Ýpek kanatlarýmla süzülsem Gök mavinin en güzelinde
Yakamda kýrk iðne eðrisi Ýçimde hiç büyümeyen bir çocukluk Fakirliði azap bilirdim Yüreðimdeki acýyý tanýyana kadar Ahh dudaðýmýn kendine deðmez Ahhh yanaðýmýn benden uzak halleri
Kýsýkmýþ ömrümün ateþi Yasakmýþ þuraya bir tutam sevgi sözcüðü Hiç rastlayamadým bir yaðmurun son damlasýna Tövbe edecek günahým olmadý Ama ben hep küçücüðüm Hiç büyümedim Büyüyemedim ki
#hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.