TÖVBEKÂR OLDUM...

Yâ Rab bu aþk bende, benimle her an;
Aþk ile can buldum, canda var oldum!..
Bu zorlu nefsime neyledi zaman?..
Bazen kýþa döndüm, kâh bahar oldum!..

Tevhîdin nûruyla, var ettin caný;
Ufkuna nakþettin eþsiz fermâný!..
Tedbirden, takdire dönen her sonu;
Tefekkür ettikçe tövbekâr oldum!..

Kader levhâsýnda, ince bir sýr var;
Bir ömre sýðmadý, aþk denen esrâr!..
Âlemi sardýkça bu derin efkâr;
Yanmýþ ney misâli, âh u zâr oldum!..

Ezelden ebede bu þevk, bu heves;
Firdevs’den, Mevâ’dan, Naim’den bir ses!..
Kutsal emanete yüklü her nefes;
Dal, budak saldýkça, lalezâr oldum!..

Hüzün tezgâhýnda, süsledin gülü;
Yardýn, pâk eyledin mümin gönülü!
Sebepler içinde her tevekkülü;
Sezdikçe hem gizli, aþikâr oldum!..

Yâ Rab yakýn sensin, ben benden uzak;
Ýçimde, iç içe binlerce tuzak!..
Ey gönül geç nefsi, benliði býrak;
Kim demiþ âlemde bahtiyâr oldum?!..


Sosyal Medyada Paylaşın: