YALNIZLIK KORKUSU

Gün aydýnlandýðýnda ben,
Yine o bildik karanlýðýma,
Girmiþtim bile.
Ýçimde biriken,
Söylenmemiþ kelimeleri,
Alýp dizsem üst üste,
Arþa deðerdi.
Yastýðýmýn bile,
Beni yalnýz býrakmasýndan,
Korkarak uyuyorum.
Rüzgar,
Sadece yalnýzlara soðuk esiyor.
Sadece kimsesizleri üþütüyor.
Belki de,
Ayný þehirde,
Ayný bulutun gölgesindeyiz.
Ayný göðün altýnda,
Ayný kuþlar uçuyordur üzerimizde.
Kaygýdan, kederden uzak,
Ve bize,
Koyu karanlýk yalnýzlýklar tuzak.

15.04.2022
Nasýf Acar
16.04.2022
Sosyal Medyada Paylaşın: