Zor Diyemedim
Ben cocukken babam, genç yaþta gitti
Bu dünyada baba, hiç diyemedim
Evlenince buldum, o da terketti
Hasretlikten ölüm, zor diyemedim
Ýki babam öldü, þükür bu güne
Azla yetinmiþim, Haktýr özüne
Sevgili yarimle, anam yüzüne
Hasretlikten ölüm, zor diyemedim
Baþlayacaðým bu, yeni gün için
Günah iþlemekten, þerden vazgeçin
Zulum görmektense, sevgiyi seçin
Hasretlikten ölüm, zor diyemedim
Asla unutmayýn, þu iki ana
Ýhtiyaç anýnda , senle olana
Zor zamanda yalnýz, býrakanana
Hasretlikten ölüm, zor diyemedim
Nice acýlara, misafir oldum
Nice kýrgýnlýklar, yaþatýp soldum
Yüreksiz olaný, farketmez oldum
Hasretlikten ölüm, zor diyemedim
Bahattin kopunca, içinden savaþ
Sevenler tez gider, tükenir yavaþ
Kadersiz olandan, hemen uzaklaþ
Hasretlikten ölüm, zor diyemedim
Bahattin Tonbul
30.8.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
alacalı bahattin tonbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.