Geceler koynumda uyuyan bir vahþi.. Bekler pusuda sürekli aralanan gözlerimi Dipsiz bir kuyudan atar,arar dururum çýkýþý.. Kör karanlýkta nafile ,hiçbirþeyin yok faydasý..
Günümü ýsýtan gülüþler yok artýk.. Yüreði yüreðime derman, yok artýk.. Yerini kaplamýþ koca bir karanlýk Var mýdýr çaresi,bulunur mu aydýnlýk?
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KARATAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.