Varlığın ruhuma mutluluk verdi

Ben aþkýn zehrini ellerinden içtim
Ömrüme seninle baharlar geldi
Sevdalýk içinde kendimden geçtim
Varlýðýn ruhuma mutluluk verdi...

Sabahtan,akþama el ele gezdik
Uzanýp yanyana,çimenler ezdik
Mehtabýn koynuna kadehler dizdik
Varlýðýn ruhuma mutluluk verdi...

Bülbülün dilinde þarkýmý duydum
Güllerin içinde aþkýmý buldum
Diz dize,göz göze hayaller kurdum
Varlýðýn ruhuma mutluluk verdi...

Bizim ki ne masal,ne aþk romaný
Bu duman tutuþan kalbin dumaný
Görmedim karþýmda böyle duraný
Varlýðýn ruhuma mutluluk verdi...
Sosyal Medyada Paylaşın: