ZÂKİR

Ahh zâkir
Uykusuzluk nedir bilir misin sen
Týrnaklarýnla yastýðýný parçaladýn mý hiç
Gözlerini tavana dikip,
saatlerce düþündüðün oldu mu hiç?
Ve bütün bir gün, belki gelir ümidiyle yollarýný bekledin mi?

Gelmeyince, ölesiye aðladýn mý zâkir?
Sonra çekilip en kuytusuna yalnýzlýklarýn,
dev bir aðacýn altýnda ölmeyi,
bir teselli aramayý ,ýssýz parklarda, tenha sokaklarda,
deli divane yollara düþüp, yaþlanmýþ bir köpek gibi,
eskimiþ bir gömlek gibi, atýlmýþ hissettiðin oldu mu zâkir?

Sevmekten, günler,
geceler boyunca yürümekten,
yüreðin hiç yoruldu mu senin?
Sen ! yalnýzlýðýn acýsýný bilir misin zâkir?
Bilir misin zâkir,
unutulmak bir hançer gibi nasýl saplanýr sýrtýna?

Ýçinde kýskançlýðýn zehirli çiçekleri açtýmý zâkir?
Bütün gururunu çiðneyip, sevdiðinin geçtiði yollarda,
bastýðý topraklarý eðilip öptün mü hiç?

Sen !
Çaresizlik nedir bilir misin zâkir?
Sen !
Yokluk nedir gördün mü?
Yanan baþýný duvarlara vurup vurup,
parçalamak geldimi içinden?


Sen !
Her gün bir defa daha öldün mü hiç?
Böyleyim diye ayýplama beni zâkir,
Ne olur beni ayýplama

Bir gün kendimi sonsuzluðun koynuna býrakýrým,
yaralý ve yenik bir insan gibi,
sakýn ola darýlma!
unutma ki her seven adsýz bir kahramandýr.
Unutma ki insan sevebildiði kadar insandýr
Unutma zâkir
Unutama

Siyam-Yasemin Akdan
Sosyal Medyada Paylaşın: