YAPRAK GİBİ
Bahtýma esen rüzgâr fýrtýnaya dönüþtü
Kavruldum aman vermez dikenli yollarýnda
Baharlarý beklerken payýma hazan düþtü
Savruldum yaprak gibi zulmetin kollarýnda.
Bað oldum baðban oldum soldu bütün güllerim
Kýrýldý tuttuðum dal bomboþ kaldý ellerim
Söylemekten yoruldum, bitap düþtü dillerim
Savruldum yaprak gibi zulmetin kollarýnda.
Düþünceler, kaygýlar mekik dokur serimde
Kurdeþenler dökerken yaralý yüreðimde
Taþ olsaydý erirdi yemin olsun yerim de
Savruldum yaprak gibi zulmetin kollarýnda.
Yerlere yeksan ruhum, verimsiz toprak gibi
Yaþam denen deryada boyladým her gün dibi
Çektiðim acýlarýn vardý çok müsebbibi
Savruldum yaprak gibi zulmetin kollarýnda.
Binbir çiçekte arý, petekte eþsiz baldým
Bir yudum mutluluða binlerce kapý çaldým
Elim kolum baðlandý öylece kalakaldým
Savruldum yaprak gibi zulmettin kollarýnda.
Yýllar yýlý katlandým türlü eziyetine
Serildim ayaklara daim çul niyetine
Söz var mýdýr acaba,Sevim ’in diiyetine
Savruldum yaprak gibi zulmetin kollarýnda.
Sevim GÜLER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.