Küçük mavi bir kuþtu;
Kanatlarý güçlüydü.
Hayatýný mavilikte bulmuþtu,
Uçmasý ne olaðanüstüydü.
Küçük mavi bir kuþtu;
Rüzgâr ile oynaþýr, tepeleri aþardý.
Bir kayaya yuvasýný kurmuþtu,
Mavi kuþ pek uçarý yaþardý.
Küçük mavi bir kuþtu;
Karnýný topraktan doyururdu.
Suyunu pýnarlardan almýþtý.
Geceleri bir gözü açýk uyurdu.
Küçük mavi bir kuþtu;
Avcýlara vurulmazdý.
Barut kokusunu uzaktan almýþtý,
Uçmaktan hiç yorulmazdý.
Bir gün yine uçtu mavi kuþ;
Rengi deðiþmiþti havanýn.
Mavi kuþ yine uçtu;
Rengi deðiþmiþti derenin.
Uçtu yine mavi kuþ;
Deðiþmiþti rengi topraðýn.
Yine de mavi kuþ uçtu;
Rengi deðiþmiþti daðlarýn.
Mavi kuþ için bu son uçuþtu,
Yazýk ki mavilik vurulmuþtu.
Kenan DEMÝREL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.