KARA BAHTIM
Aniden gözlerimden süzülüyor gözyaþlarým
Gecenin esaretiyle boðuþuyorum
Vücudum titriyor, içim perperişan
Þu çileli baþýmla yapayalnýzým...
Sevdiðimle ekmeðimi paylaþýyor
Onunla kötü günlere perde çekiyordum
Þimdi, hasrete gebe kaldý içimin her zerresi
O yok artýk yok, býrakýp gitti beni...
Uzun uzun düþünüyorum her kelimeyi
Benim için hayatýn ne tadý ne de tuzu var artýk
Ýçimde kopan binlerce fýrtýna taþýyorum
Gözyaþýmý tutamýyorum, yutkunamýyorum...
Alýn yazým demek buymuþ
Karabahtým beni yerden yere vurmuþ....
Onun gidiþinden sonra aðýr aðýr yürüyor
Tane tane konuþuyorum.
Ýçimde bir acelecilik yok
Her þeyi zamana aðýrdan satýyorum...
Ruhum yorgun, nefesim solgun
Gövdem aðýrýyor
Yorgunum hayattan, gerçekten çok yorgunum
Çok aðýr geldi bu ayrýlýk bana çok
Ýçime sýðdýramadýðým merhabalarla kalakaldým
Beni duyan
Beni anlayan var mý?
Mehmet Öksüz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.