Sürgün yemiş gibiyim gözlerinin baskentinden

Sürgün yemiþ gibiyim gözlerinin baþkentinden
uzak ve ýssýz diyarlara dogru uzun yolum
yol kenarýnda lavanta bahçeleri
hani þöyleki kokunla uðurluyorsun beni
bu bir sürgün bu bir iç inziva
yine gelip konacaðým gözlerinin karasina



Bir rüzgar ki aman vermiyor
tel tel döküyor saçlarýmý bozkýra savuruyor
yorgun düsüyorum ey kaþý karam
bir çeþme baþýna zor düþüyorum
bir yudum su damlasinda ellerini düþlüyorum
saçlarýma uzanýyor ellerin ok kirpiklim
hasretim gözyaþý olup bozkýrý sele veriyor
gök gürültüsüne yakalanýyorum
nisan yaðmurlarý üzerime rahmet olup iniyor
hep seni düþününce mi yaðar tüm yaðmurlar
ýslanýyorum sýrýlsýklam ama
yüreðime bir damla su deðmiyor



Boz topraklarýn sarý buðday tarlalarindayim yalýn ayak
güneþ ardýmda birazdan yerini karanlýða býrakacak
Ay ýþýðým kaþý karam
sürgünler diyarýndan sana selam
umay gibi yumuþak huylum
ben hep gözlerinde esir kalam .


Sosyal Medyada Paylaşın: