BİLMEDİ BU GÖNÜL NE BAHAR NE YAZ

Bilmedi bu gönül ne bahar ne yaz
Hebâ etti ömrü dinmedi ayaz
Savruldu gazelce bir hiç uðruna
Yaþadým dese de almadý bir haz

Bir vefâ görmedim sevdiklerimden
Yerilip kýnandým övdüklerimden
Uzak olsun diye savdýklarýmdan
Ýstemem bir hayýr duayla niyaz

Kurudu gülleri gönül bahçemin
Çöl oldu bastýðým yoncadan zemin
Sanmayýn mutluyum etsem de yemin
Kalmadý ruhumda ne iþve ne naz

Aksa gözümden yaþ yaðmur yaðar mý
Halim gören güneþ yine doðar mý
Bulut olsa âhým göðe sýðar mý
Son demimde Tanrým umut ver biraz

Onca çile kahýr cana revâ mý
Sabýr neye yarar derde devâ mý
Kaderin böylesi kula takvâ mý
Kevser olsa bana bir damla sunmaz

Ýsyaným kendime haddimi aþmam
Haþa tefekkürden gün olur þaþmam
Bendimi bilirim dýþýna taþmam
Zemzemle yunsam da ruhum arýnmaz

Cürmüm ne ki bir hiç aciz bir kulum
Sizlere emanet saðýmla solum
Ol sekiz kapýdan biriyse yolum
Münker Nekir gelse sual olunmaz

Melânî gam çeker yürek darlanýr
Dili söyler amma sûret arlanýr
Kül olup sönse de gönlü harlanýr
Bundan nâþîdir ki sözü sakýnmaz

Melânî / Tahsin Melan 14.02.22 / Frankfurt
Sosyal Medyada Paylaşın: