Sanki bir sinema filminin içinde insanlýk için o büyük adýmý atmýþçasýna ölümsüz hissediyordu kendini firavunlar kadar çürümüþtü oysa organlarý olmadan nasýl yaþardý insan insanýn sonsuzluk düþüne bir meleðin alevli darbesi vuruldu bir yangýný koþullandýrdý renklerden kýrmýzýyý seçmiþ elmayý yemekten yana ne varsa köhnemiþ bir iyilik dogmasýný irdeleyen her þey kötüdür diyecek kadar iyi bir insan gerekiyordu sorunsuz,sorumlu bir sonsuzluk için ne güzel olurdu olduðu gibi kalmasý her þeyin ne gerek kalýrdý sinemaya gitmeye dualar etmeye kendimizi baþkasýndan bilmeye.
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.