İSTANBUL BU GÖZLER SENİN GÖZLERİN DEGİL

ÝSTANBUL BU GÖZLER SENÝN GÖZLERÝN DEGÝL
Beyaz bir meþale verdi ellerime zaman
Sessiz kederlerini dinliyorum kýz kulesinin

Bu saçlar senin saçlarýn deðil
Arzular beklentiler bir kýþý daha yalnýz geçirme duygusu

Bu eller senin ellerin deðil
Deniz fenerlerinin ýþýltýsýyla taþýp doldu gemiler
Vedalar üþütür bir akþamüstü
Deniz kýyýsýnda suluboya resmi yapan ressam
Vapurlarýn dönüþü olmadýðýný mý söylüyorsun sevgilim ýþýðým
Gitme uzun bir þiiri yýrtýp
Dudagýndaki tebessüme yelken açayým yar

Bu gözler senin gözlerin deðil
Ýçimde çýplak halde yýkanan kaç nehir
Giysilerini çýkaran aðaçlar
Salgýn soylevi kozmos
Küresel iklim deðiþikliði
Çarkýfelek dönüp duruyor
Bu gözler fýrtýnada dans edenleri görmek için

Ýki çýplak beden her aþk
Nehirlerde giysilerin yýkanýþý
Sevgilim ýþýðým
Kýz kulesi ayine gitmek istiyor gözlerinde
Mavi nargilesini tüttürüyor Ýstanbul
Çýkarýp keder giysilerini
Atsak kendimizi denizlere
Abihayatlar dudaklarýnda þarap olur
Rana güller mevsimidir
Iþýk ve yaðmur
Þarap kadehi hayatý ölümsüzleþtirecek iksir
Kýz kulesi salar saçlarýný kehkeþana
Üsküdar kýyýlarýnda gücenmis mimoza kokulu kadýn

Bu yaðma ziyafetinde
Þahruh
Kýz kulesine diyor ki
Yenildin ey Ýstanbul
Yenildik suskun saganaklarda
Üsküdar kýyýlarýnda
Mor salkýmlý saðanak asklara

Ýstanbul önlerinde bir deniz feneri olma ihtimalimiz bile yok

Þiir Ömriye KARATAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: