Ne zaman karanlýk çökse Kimse olmaz yanýmda Ýþte o zaman Ölüm aklýma gelir
Göz bebeklerim küçülür Gözyaþým görülmez olur Bir anda Duvarlar kaybolmuþtur Nefesim tutulur bir an Boðazým düðümlenir Ýþte o zaman Ölüm aklýma gelir
Uykum tutmaz artýk Mezar gibidir evler Sadece yýldýzlar ýþýtýr yüreðimi Hasret bitmez gönüllerde Kokusunu duyarým onun Ýþte o zaman Ölüm aklýma gelir
Daðlar yol vermez bana Taþlar engel olur yürümeme Güvenemem hiç kimseye Anýlarý saklarým mazide Ýþte o zaman Ölüm aklýma gelir
Kurban olurum Boynumu bükerim Bitmeyen aþkýma saklanýrým Her gün onun için Ne varým ne yokum Ýþte o zaman Ölüm aklýma gelir
Baþýmý koyamam yastýða Hayallerim tükenmez Rüyalar görürüm Seslenirim ses vermez Gölgeler Saklar hep onu Ýþte o zaman Ölüm aklýma gelir Bahattin Tonbul 11.9.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
alacalı bahattin tonbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.