Son Bir Kıyak Yap
Ayakta durmaya, dermaným kalmadý
Uykum geldi, bu kirpiklerim düþüyor
Beyaz bayrak çekmeme, gerek kalmadý
Ruhum soðuk geceye, teslim oluyor
Burada herkes, sevdiðine kavuþtu
Sen neredesin gülüm, neden gelmedin
Seni beklerken, bende dertler oluþtu
Sen gelip beni, neden mutlu etmedin
Ýçimde acý naðmeler var, inleyen
Görmek istiyor seni, bu mahzun kuzun
Nerede, bu gözlerimi büyüleyen
Ruhumu þenlendiren, güzel ay yüzün
Göz yaþým, yanaklarýmý ýslatýyor
Neden gelip, ellerimi tutmuyorsun
Ýçimde dinmeyen isyaným, artýyor
Neden gelip te, teselli etmiyorsun
Artýk gözüm kararýyor, çok halsýzým
Þu göklerde, þimþek olup çak Emine
Gözüm aydýnlansýn, bakayým resmine
Belki biraz diner, yüreðimde sýzým
Sensiz yaþamanýn, hiç bir anlamý yok
Madem ki inat ettin, gelmeyeceksin
Bana, yalnýzlýðý reva göreceksin
Mademki bana, mutluluðu gördün çok
Bari son bir kýyak yap, ruhumun eþi
Hiç olmazsa, yel olup es lodos gibi
Götür derede, bir kuytuya at beni
Bundan sonra yaþayayým, gazel gibi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Menderes Dağlaroğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.