aðaçlar yapraklarýný býrakýr her sonbahar
ayrýlýr tohumlarýndan çiçekler
dokunmaya kýyamadýðýn kelebek
aldýrmaz iki günlük ömrüne,
gününü gün eder
Sancýsýz bir devrime gebedir her mevsim
eþsiz bir dengenin içinde devinir hayat
tohumlar çatlar filizlenir, meyveye döner
ve dökülür; hiç silinmeyecek bir iz býrakarak
doðanýn hafýzasýna
her þeyini kaybetmiþ olmak, ne eksiltir senden
yada daha fazlasýna sahip olmak ne kazandýrýr
bir an olsun mutluluðu yakalayamamýþsan,
acýyý da tatmamýþsýn demektir; sana biçilen ömürde
öyle ise yaþamanýn ne anlamý var
sevginin sýcaklýðýný tanýmamýþsan, için üþümez hiç
kibirli daðlarýn zirveleri gibi uzak, soðuk ve yalnýz kalýrsýn,
kuþlarýn þarkýlarýný bilmezsin, karýncalar yuva yapmaz topraðýna.
biliyormusun,
ilk kar’ý yaðdý bu gün mevsimin
ve…
ben hiç üþümedim
Abdurrahman Güleç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
can cana Düet "ve zaman usulca fısıldadı; bana bırak" Tablo Körebe Özlemim Afet örtün üstümü kimse görmesin KİMBİLİR Hayat iklimi