ZOR'A GİDERİM
Bin yýllýk ömrümüz olsa da yine,
Kolayý býrakýp zora giderim.
Baðdat’ý, Hicaz’ý koyup bir yöne,
Dönüp dolaþýp da bor’a giderim.
Erenler, derviþler, meczuplar dendi,
Her birisinin de yaþamý dindi,
Sanki herkeslere bir kitap indi,
Býraktým yularý kýr’a giderim.
Saðý, solu olmaz bil ki erenin,
Deliyle dost olup ceme girenin,
Aþkýn secdesine yüzü sürenin,
Bir elimde sazým kor’a giderim.
Rýzký veren Huda, ama inanmaz,
Cebine koymadan vallahi kanmaz,
Rýzk için sebebe bile sarýlmaz,
Musa olup ben de Tur’a giderim.
Meþakkatli, uzun bizim yolumuz,
Gönülden gönüle uzar dalýmýz,
Bir vursan kýrk kere tozar halýmýz,
Ýlimden edebe, ar’a giderim
Ozan Baki, boþ geç, söz kalýr ama
Sen gibi niceler düþmüþtü gama,
Belli ki bu yara tutmuyor yama,
Mevla’ya havale, sur’a giderim.
4422 Mümin Üstün
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.