Bir sýðýnak gibi beni baðrýna alýrken geçmiþ
Bir salýncak çocuk ruhumu uyandýrýr...
Nasýlsa ötesi yok hiç bir sonun
Ýnsan kendini hep böyle böyle kandýrýr...
Bende kendi düþlerimden uyandým
Sen salýncaktýn düþümde ben çocuk
Ya düþ olup yaþanacaktýn, ya ölüp gerçek olacak
Olmuyordu bizim kalýbýmýza, ikisi bir arada mutluluk...
Bu yüzden ocaktan gün aldý ellerim, soðuk
Varlýðým ateþ pahasýna seninleydi, oysa
Hani bulutlar kapayýnca göðü, yýldýzlar nasýl yok olmuyorsa
Yok deðildi.. Vardý hep köþelerde bir yerde, umut...
Þimdi aðaran saçlarýný saymakla mükellef bir elin
Gelmiþ, geçmiþ tüm piþmanlýklarý titriyor
Keþke aydýnlýða uzansaydý bir defa olsun elin
Kalbim, kalbinden her daim hesap soruyor...
Yaðmur ne de güzel yaðýyor
Her daim topraðý diri tutan bir kararlýlýkla baki...
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.