Bir yaz sýcaðýnda karýncaya acýrken insan kendini mutlu bir canlý olarak hissedebiliyordu þimdi bir karýnca yuvasýnda mý yaþamalý insan baþkalarýnýn ölümü kendi ölümünü meþrulaþtýrýyordu zihnindeki son anlarýný yaþayan o korku dolu Titanik büyüklüðünü hatýrlýyordu titrerken soðuktan en azýndan hepimiz öleceðiz þimdi cesur olacaðýz derken mezarlýkta mý yaþayacak insan.
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.