Canım Üşüdü
Coþmuþ çaylar gibi taþýp coþmadan
Tene ayaz düþtü, caným üþüdü
Köþelerden bakýp sana koþmadan
Tene ayaz düþtü, caným üþüdü
Baharý görmeden yapraðým soldu
Bir koza örmeden liflerim n’oldu
Sineme ektiðim aþkýmý yoldu
Tene ayaz düþtü, caným üþüdü
Ateþin savrulur yanýk derimden
Yaralar açýldý her bir yerimden
Haber yok ötemden, çilem berimden
Tene ayaz düþtü, caným üþüdü
Ayrýlýk acýsý düþtü serime
Kavuþmak ne mümkün nazlý yârime
Merhem kâr eylemez yarelerime
Tene ayaz düþtü, caným üþüdü
Özbekoðlu dondum, yanarken harda
Elimden tutan yok, kalmýþým darda
Oynarlar benimle atýlan zarda
Tene ayaz düþtü caným üþüdü
Durmuþ Ali ÖZBEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hayrettin DEMİRTAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.