kuş ve çocuk

mustafa kemal’e hitap
( allah ona yardým etsin )
aþk nedir bilir misin ’ dedi kuþ
’’bilmeem ’ dedi güldü çocuk
- aþk dedi gönülleri aydýnlatýr
- ne nee dedi merakla sordu
- o hem bir sýrdýr hem deðildir
- nasýl bi þey iþtmedim dedi çocuk
- onu kim iþitti nereden kimden iþitti
sana þimdi açýkça söyleyeyim dedi
bunu çið tanesi gökyüzünden çaldý
güle söyledi bülbül de gülden iþitti ve
bahar rüzgarýna fýsýldadý bahar rüzgarý da
serpti yer yüzüne daðýttý aþk-ý tutkuyu
çocuk böðüdü ademoðlu oldu
seher vakti gül dalýnda bir bülbül
diyordu ki öteki kuþlara
- ademoðluna kanat nasib olmamiþ
iþiten ademoðlu
- ey rüzgarlar içinde uçup duran kuþlar
size bi þey diyeðim gücenmeyin de dedi
biz kendimize uçaktan çelik kanat yaptýk
kanadý melek kanadýndan hýzlý
uþuþta þahin kudrette kartal hele keskin gözleri
.................akýl erdem öz güven dedi övdü durdu
- gördüm gördük dedi anaç kuþ ne ki ayan beyan
birbirine düþman olan kan döken bizim taklidimiz
olan oyuncak bir varlýktan baþka bi þey deðildir dedi
gül gül güldü kuþlar

( alýntý adepte )

muhammed ikbal
(1873-1938 )
þarktan haber
( zebur-i acem )
sf. 101-102









Sosyal Medyada Paylaşın: