ELVEDA İSTANBUL

Ýstanbul’dan ayrýlýyorum bir ekim akþamý
Sanki dönmeyecek gibi...meçhule gidiyorum
Ayaklarým boþ bir beden taþýyor..yürüyorum
Ýçimden isyankar bir sesleniþ,
Neden bu þehirden mahrum kalýyorum..?
Sokaðý dönmeden dönüyorum ardýma
Gömlerimde özlem kokulu bakýþlar
Evime bakýyorum..aklýmdan geçen düþünceler
Bilseniz daha neler..neler
Gidiyorum...
Güneþ yavaþ yavaþ kayboluyor ufukta...
Sisli bir sonbahar akþamý ve yaðmur...
Bulutlarýn gözyaþlarý var yanaklarýmda
.....ve rüzgar
Tüm hýþmýyla döverken Ýstanbul’u
Bir anda iskelede buluyorum kendimi
Dýþarýda ýslak bir soðuk olsa da
Aldýrmadan üst katýna çýkýyorum vapurun
Karanlýkta martýlar uðurluyor beni
Saðýmda tüm görkemiyle Sultanahmet Camii
Solumda yalnýzlýðýn sembolü Kýz Kulesi
Ardýmda Ýstanbul’u býrakýyorum
Önümde beni bekleyen sürgün treni
Aðýr adýmlarla iniyorum vapurdan
Ýskelede bir sigara yakýyorum efkarýmdan..
Tren aldýrmadan kalkýyorken gardan
Ýçinde ayrýlýðýn küskün bedenleri
Ruhumu Ýstanbul’da býrakýyorum ayýrýp bedenimden
Gözlerimi kapatýp en güzel düþleriyle
Elveda sözcüðünden bir türkü söylüyorum
Özlemimi kamçýlayan ray sesleriyle

(2001,Bilecik)

Vedat Hindioðlu



Sosyal Medyada Paylaşın: