sen, hiç ölmedinki; bilemezsin…
sessizlik çökünce odanýn duvarlarýna
topraðý özlersin,
soðuk damlalar sýkýþýr, kirpiklerinin arasýnda,
kördüðüm olur med cezirler
hep, dilsiz uykulara gebedir gözlerin
sen, hiç ölmedinki; bilemezsin…
ihanete uðramýþ bir sokak köpeði gibi;
ne zor þeydir sadakat dilenmek,
çöp bidonlarýndan
ve merhamet dilenmek ne zor þeydir,
yaþamak için itlaf memurundan
sen, hiç ölmedinki; bilemezsin…
þimdi, son þarkýsýný söylesin rüzgar
yýkasýn yaðmur, bütün kirlerimi
ve saklasýn gece
karanlýða karakalem yazdýðým, son dileðimi.
Þimdi, hazýrým gitmeye
hoþça kal…
Abdurrahman Güleç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Düet can cana Tablo "ve zaman usulca fısıldadı; bana bırak" Özlemim Körebe Afet örtün üstümü kimse görmesin KİMBİLİR Hayat iklimi